Młoda kobieta w czarnej sukni z bukiecikiem fiołków, kobieta o wielkich melancholijnych oczach. To Berthe Morisot, którą Edouard Manet namalował w 1872 roku. Urodzona w 1841 roku, była jedyną kobietą wśród malarzy impresjonistów, tym ekskluzywnym gronie artystów, takich jak Manet, Degas, Monet, Renoir — sprzeciwiających się regułom oficjalnej sztuki i odrzucanych przez ówczesną publiczność.

Zamknięta w sobie, ale namiętna, wrażliwa i delikatna, modelka i przyjaciółka Maneta, Berthe Morisot kryje w sobie jakąś tajemnicę. Była oddaną żoną i bezgranicznie kochała jedyną córkę, najważniejsze jednak było dla niej malarstwo, dla którego całe życie szukała własnego niepowtarzalnego stylu.

Dominique Bona, na podstawie licznych źródeł, w tym wielu niepublikowanych dokumentów, roztacza przed czytelnikiem barwny obraz epoki impresjonizmu, zaludniając go znanymi i mniej znanymi postaciami, wyraziście przedstawiając ich sylwetki, a także ówczesne obyczaje społeczne i towarzyskie. Na pierwszym planie pozostaje jednak postać głównej bohaterki, która nieustannie walczy nie tylko o swoją sztukę, ale także o równorzędną z mężczyznami pozycję artystki.